Czym jest lista kontroli dostępu?

Lista kontroli dostępu (ACL) to lista reguł określających, którzy użytkownicy lub które systemy mają dostęp do określonych zasobów sieciowych, a także czynności, które mogą wykonywać podczas korzystania z tych zasobów.

Jest podstawą zasad zarządzania tożsamością i dostępem (IAM), zapewniając, że upoważnieni użytkownicy mogą uzyskać dostęp wyłącznie do zasobów, do których są uprawnieni.

Jak działają listy kontroli dostępu?

Listy kontroli dostępu weryfikują dane uwierzytelniające użytkownika, biorąc pod uwagę jego uprawnienia oraz inne czynniki w zależności od rodzaju listy kontroli dostępu wdrożonej w organizacji. Po przeprowadzeniu oceny i weryfikacji na podstawie listy ACL następuje przyznanie dostępu do żądanego zasobu lub jego odmowa.

Rodzaje list kontroli dostępu

Listy kontroli dostępu można podzielić na dwie główne kategorie:

Standardowa ACL

Standardowa lista kontroli dostępu to najpopularniejszy rodzaj listy ACL. Filtruje ruch wyłącznie na podstawie źródłowego adresu IP. Standardowe listy ACL nie uwzględniają innych czynników dotyczących pakietu użytkownika.

Rozszerzona ACL

Rozszerzona lista kontroli dostępu to bardziej precyzyjna metoda, która umożliwia filtrowanie na podstawie wielu kryteriów, takich jak numery portów, rodzaje protokołów, źródłowe i docelowe adresy IP użytkownika.

Rodzaje kontroli dostępu

Istnieje kilka rodzajów kontroli dostępu umożliwiających dostosowanie do potrzeb organizacji. Oto cztery najpopularniejsze rodzaje kontroli dostępu.

Kontrola dostępu oparta na rolach (RBAC)

Kontrola dostępu oparta na rolach (RBAC) to szeroko stosowana metoda zarządzania dostępem do zasobów. Zarządza autoryzacjami i ograniczeniami użytkowników w systemie w oparciu o ich rolę w organizacji. Określone uprawnienia oraz upoważnienia są konfigurowane i powiązane z rolą użytkownika. Ten model bezpieczeństwa jest zgodny z zasadą dostępu z najniższym poziomem uprawnień (PoLP), przyznając użytkownikom dostęp sieciowy wyłącznie do systemów niezbędnych do wykonywania przydzielonych zadań. Na przykład pracownik działu analiz operacji korzysta z innych zasobów niż kierownik działu sprzedaży ze względu na różne zadania.

Uznaniowa kontrola dostępu (DAC)

Uznaniowa kontrola dostępu (DAC) to metoda, w której właściciele zasobu odpowiadają za przyznanie lub odmowę dostępu określonym użytkownikom. Ostateczna decyzja zależy wyłącznie od właściciela. Model ten oferuje większą elastyczność, ponieważ umożliwia właścicielom szybkie i łatwe dostosowywanie uprawnień, ale może stwarzać zagrożenia, jeśli właściciel zasobu podejmuje niewłaściwe lub niespójne decyzje.

Obowiązkowa kontrola dostępu (MAC)

Obowiązkowa kontrola dostępu (MAC) to metoda, w której dostęp do zasobów opiera się na zasadach systemu, które zazwyczaj są konfigurowane przez jednostkę centralną lub administratora. Można to przedstawić jako system poziomów, w którym różne grupy użytkowników otrzymują różne poziomy dostępu w zależności od poziomu uprawnień. Obowiązkowa kontrola dostępu jest szeroko stosowana w systemach rządowych i wojskowych, w których ze względów bezpieczeństwa niezbędne są rygorystyczne regulacje.

Kontrola dostępu oparta na atrybutach (ABAC)

Kontrola dostępu oparta na atrybutach (ABAC) to metoda kontroli dostępu obejmująca kontrolę atrybutów powiązanych z użytkownikami. Zamiast skupiać się na roli użytkownika, ten model bezpieczeństwa uwzględnia inne cechy, takie jak temat, środowisko, nazwa stanowiska, lokalizacja i czas dostępu. Kontrola dostępu oparta na atrybutach definiuje określone zasady w oparciu o atrybuty, a następnie egzekwuje je.

Składniki listy kontroli dostępu

Lista kontroli dostępu obejmuje kilka elementów, a każdy z nich stanowi istotną informację, która może mieć wpływ na określenie uprawnień użytkownika.

Numer sekwencji: Numer sekwencji to kod używany do identyfikacji wpisu ACL.
Nazwa ACL: Nazwa ACL również jest używana do identyfikacji wpisu ACL, ale wykorzystuje nazwę, a nie sekwencję cyfr. W niektórych przypadkach stosuje się kombinację liter i cyfr.
Protokół sieciowy: Administratorzy mogą przyznawać lub odmawiać wpisu na podstawie protokołów sieciowych użytkownika, takich jak protokół internetowy (IP), protokół kontroli transmisji (TCP) oraz protokół pakietów użytkownika (UDP).
Źródło: Źródło określa adres IP żądanego źródła.

Zalety stosowania listy kontroli dostępu

Jedną z zalet stosowania listy kontroli dostępu jest zapewnienie szczegółowej kontroli, co umożliwia organizacjom konfigurację i nadawanie uprawnień w zależności od potrzeb określonych grup. Gwarantuje to elastyczność i pozwala na precyzyjne zarządzanie zasobami przy jednoczesnym zachowaniu poufności systemów.

Ponadto listy kontroli dostępu ograniczają ryzyko naruszeń bezpieczeństwa, nieautoryzowanego dostępu oraz większości innych złośliwych działań. Listy ACL nie tylko mogą zapobiegać przedostaniu się nieautoryzowanego ruchu do sieci, ale również blokować ataki fałszowania oraz ataki typu „odmowa usługi” (DoS). Ponieważ listy ACL są przeznaczone do filtrowania adresów IP źródła, zezwalają wyłącznie na dostęp zaufanych źródeł, jednocześnie blokując źródła niezaufane. Ponadto listy ACL zapobiegają atakom DoS, filtrując złośliwy ruch oraz ograniczając liczbę przychodzących pakietów danych, co zapobiega przeciążeniu ruchem.

Jak wdrożyć listy kontroli dostępu

Aby wdrożyć listę kontroli dostępu, należy zidentyfikować najczęstsze problemy oraz określić, które obszary organizacji wymagają poprawy. Po przeprowadzeniu oceny należy wybrać odpowiednie rozwiązanie IAM, które w największym stopniu odpowiada potrzebom w zakresie bezpieczeństwa i zgodności w organizacji, a jednocześnie uwzględnia potencjalne zagrożenia.

Po wybraniu rozwiązania IAM można skonfigurować odpowiednie uprawnienia, aby zapewnić użytkownikom organizacji właściwy poziom dostępu do niezbędnych zasobów przy jednoczesnym zachowaniu standardów bezpieczeństwa.