Co to jest uwierzytelnianie?

Uwierzytelnianie to proces potwierdzenia tożsamości użytkownika przed zezwoleniem na dostęp do zasobów sieciowych. Wymaga podania przez użytkownika danych uwierzytelniających w celu potwierdzenia jego tożsamości.

Pierwszym etapem jest próba uzyskania przez użytkownika dostępu do zasobu. System uwierzytelniania żąda od użytkownika podania danych uwierzytelniających takich jak nazwa użytkownika i hasło. System porównuje przekazane przez użytkownika dane uwierzytelniające z danymi przechowywanymi w bazie danych lub weryfikuje je za pośrednictwem zewnętrznej usługi uwierzytelniania. Jeśli dane uwierzytelniające są prawidłowe, użytkownik uzyskuje dostęp do systemu.

Uwierzytelnianie a autoryzacja: czym się różnią?

Uwierzytelnianie dotyczy potwierdzenia tożsamości użytkownika lub systemu, natomiast autoryzacja weryfikacji zasobów, do których ma dostęp użytkownik lub system. Uwierzytelnianie i autoryzacja to podstawowe elementy ochrony organizacji przed nieautoryzowanym dostępem. Po zakończeniu procesu uwierzytelniania użytkownika następuje proces autoryzacji.

Oba te elementy są ściśle powiązane i łącznie zapewniają bezpieczeństwo oraz możliwość zarządzania organizacją.

Znaczenie uwierzytelniania

Uwierzytelnianie jest powszechnie stosowanym środkiem zapewnienia cyberbezpieczeństwa ze względu na jego korzyści, takie jak zwiększenie bezpieczeństwa organizacji, zapewnienie zgodności z przepisami oraz zwiększenie wygody użytkowania.

Zwiększa bezpieczeństwo: Silne uwierzytelnianie gwarantuje dostęp do poufnych informacji oraz zasobów wyłącznie upoważnionym użytkownikom.
Spełnia wymogi zgodności: Przepisy dotyczące zgodności, takie jak ustawa o przenośności i rozliczalności w ubezpieczeniach zdrowotnych (HIPAA) oraz ogólne rozporządzenie o ochronie danych (RODO), wymagają podjęcia w organizacji środków na rzecz ochrony danych oraz zapobiegania zagrożeniom bezpieczeństwa. Silne uwierzytelnianie spełnia te wytyczne, ograniczając ryzyko naruszenia danych poprzez szczegółowy proces weryfikacji.
Zwiększa wygodę użytkowania: Wdrożenie silnych metod uwierzytelniania, takich jak uwierzytelnianie bezhasłowe zwiększa wygodę użytkowania, eliminując konieczność zapamiętywania przez użytkowników złożonych haseł. Na przykład uwierzytelnianie biometryczne z użyciem rozpoznawania twarzy zapewnia płynność procesu, ponieważ po prostu skanuje obraz twarzy użytkownika, przyznając mu dostęp do odpowiednich zasobów.

Czynniki uwierzytelniania

Czynniki uwierzytelniania można podzielić na cztery kategorie: wiedza, posiadanie, cecha i lokalizacja.

Wiedza

Czynniki uwierzytelniania tej kategorii są oparte na wiedzy użytkownika. Do tej kategorii należą m.in. hasło, kod PIN i odpowiedź na pytanie zabezpieczające.

Posiadanie

Czynniki uwierzytelniania tej kategorii są oparte na obiektach w posiadaniu użytkownika. Do tej kategorii należy m.in. token wirtualny lub fizyczny. Przykładem tokena wirtualnego jest jednorazowy kod zabezpieczający dostarczany przez aplikację uwierzytelniającą. Przykładem tokena fizycznego jest karta inteligentna lub sprzętowy klucz bezpieczeństwa.

Cecha

Czynniki uwierzytelniania tej kategorii obejmują dane biometryczne użytkownika. Do tej kategorii należy m.in. rozpoznawanie obrazu twarzy, skan odcisku palca, tęczówki lub siatkówki.

Lokalizacja

Czynnikiem uwierzytelniania tej kategorii jest lokalizacja geograficzna użytkownika. Lokalizacja użytkownika może umożliwić określenie zasobów sieciowych, które można wykorzystać, ponieważ niektóre aplikacje i usługi mogą nie być dostępne we wszystkich miejscach.

Rodzaje uwierzytelniania

Oto pięć typowych rodzajów metod uwierzytelniania.

Uwierzytelnianie jednoskładnikowe (SFA)

Uwierzytelnianie jednoskładnikowe to prosta metoda, która wymaga od użytkowników wykorzystania jednego zestawu danych uwierzytelniających. Jest to najczęstsza forma uwierzytelniania, najczęściej wymagająca podania nazwy użytkownika i hasła.

Uwierzytelnianie dwuskładnikowe (2FA)

Uwierzytelnianie dwuskładnikowe to metoda, która wymaga od użytkowników wykorzystania dwóch oddzielnych metod identyfikacji na potrzeby weryfikacji. Po włączeniu 2FA użytkownicy mogą korzystać z tej samej kategorii uwierzytelniania w przypadku obu czynników. Na przykład oprócz podania nazwy użytkownika i hasła system będzie wymagał zastosowania innej formy uwierzytelniania, takiej jak odpowiedź na pytanie zabezpieczające.

Uwierzytelnianie wieloskładnikowe (MFA)

Uwierzytelnianie wieloskładnikowe to metoda, która wymaga od użytkowników potwierdzenia tożsamości z użyciem co najmniej dwóch czynników uwierzytelniania. Po włączeniu MFA każdy czynnik musi należeć do innej kategorii uwierzytelniania. Celem uwierzytelniania wieloskładnikowego jest zapewnienie dodatkowych warstw bezpieczeństwa oprócz tradycyjnej nazwy użytkownika i hasła. Naruszenie haseł jest łatwe, dlatego uwierzytelnianie wieloskładnikowe ogranicza zagrożenia, znacząco utrudniając cyberprzestępcom naruszenie konta ze względu na brak dostępu cyberprzestępcy do dodatkowego czynnika.

Uwierzytelnianie bezhasłowe

Uwierzytelnianie bezhasłowe to proces potwierdzenia tożsamości użytkownika bez konieczności podawania tradycyjnego hasła. Do metod uwierzytelniania bezhasłowego należą m.in. biometria, jednorazowe hasła czasowe (TOTP), magiczne linki oraz klucze dostępu.

Logowanie jednokrotne (SSO)

Uwierzytelnianie z użyciem logowania jednokrotnego umożliwia użytkownikom logowanie się do wielu aplikacji i usług przy użyciu jednego zestawu danych uwierzytelniających. Logowanie jednokrotne eliminuje konieczność zapamiętywania i wpisywania przez użytkowników zestawów danych uwierzytelniających dla poszczególnych aplikacji. Celem logowania jednokrotnego jest ułatwienie i przyspieszenie dostępu użytkowników do zasobów bez konieczności wielokrotnego logowania.